"Uzbroić się w cierpliwość..."

Wczoraj wróciłam do domu. Mój chrześniak miał grypę żołądkową... Zaraziłam się. Moje jelita jeszcze nie doszły do siebie po zaostrzeniu, a tu taki psikus... Ledwo żyję. W nocy zasłabłam ;/ Leżę teraz w łóżku i piję hektolitry wody, żeby się już totalnie nie odwodnić.
W małym mojej siostry jestem totalnie zakochana. Wszystkie złe emocje mnie opuściły, co bardzo mnie cieszy. Jest taki maleńki i chudziutki, wygląda jak mała żabka. Płacze: "leeee, leeee, leeew", na co mój chrześniak, jego braciszek, pyta: " Dlaczego on lwa woła?"
Podczas pobytu u rodziców spotkałam się z koleżanką zrobić kilka fotek na walentynki. Dostałam w prezencie prześliczne skarpetki z sówkami:

 W dzień mojego powrotu ze szpitala przyszedł mój album :) Oto on:

 A wczoraj dostałam paczkę od koleżanki, z którą razem byłyśmy na kursie w Ośrodku i która o sówkach wszystko wie :) W tej czapeczce odbierzemy naszego brzdąca :)

 Sówki są więc praktycznie wszędzie :P Czekają razem z nami :) Oto fartuszek z sówkami od Ewusi ( sama szyła!) dostałam też tłustą ćwiartkę tego materiału, poszyję z niego śliniaczki :)

 Dwie stęsknione sowy zakupione przez moją mamę ( czyli przyszłą babcię) czekają w naszej sypialni :

Dla przypomnienia- czeka również sówka pacynka :

 Jedna z sówek uszytych przeze mnie ( została mi tylko dziewczynka, chłopiec zamieszkał w pokoju sąsiadki Amelki :) )

 Czekają sówki na kocykowym patchworku.

 Oraz 6 sówek śmieszek od J.

 Czeka też obraz :)

A ile będą jeszcze czekać? Kto wie...?
Wczoraj dzwoniłam do OA... "Trzeba jeszcze uzbroić się w cierpliwość" - powiedział mi dyrektor. "Ostatnio para, która adoptowała takiego maluszka czekała rok i dwa miesiące, a Państwo ile czekają?"
7 miesięcy.
No to jeszcze trochę. Czuję, że się w końcu doczekam :) I wtedy....... nareszcie odetchnę :)
PS. Zapomniałam wczoraj o sówkach, które dostałam na gwiazdkę :) Jedne od Ewy, drugie od mojej siostry. Tak więc uzupełniam :)