Methinks, I see... where? — In my mind's eyes.

Dzień mija za dniem. Noc za nocą.
Czuję, że żyję. Tak... ostatnio czuję, że żyję... Trochę mnie martwi to, że tak dobrze mi na zwolnieniu. Wcale nie tęsknię za pracą, w domu mogę się artystycznie wyładować i to mi daje "życiowego kopa"...
Szyję więc, decoupage'uję, maluję itp. itd.
Moje najnowsze dzieła to aniołkowa lampa. Jestem z niej dumna! Od dwóch lat stała u nas lampa, która była prezentem gwiazdkowym od męża siostry, ale do niczego po prostu nie pasowała. Nie wiedziałam co z nią zrobić... Ja mam dom raczej w kolorach ziemi - dodatkowo w srebrze i złocie, a lampa była po prostu...bardzo niebieska.

Poza tym, że niebieska to naprawdę ładna i bałam się ją tknąć, żeby jej nie zepsuć. Ale w końcu się odważyłam, bo stwierdziłam, że lepiej już ją zepsuć niż trzymać w ukryciu. Dół przemalowałam sprayem na srerbno.

 A abażur 3 czy nawet 4 razy na biało.

Potem naniosłam serwetkę z aniołkiem i oto efekt:

 Z nadmiaru energii korzystając uszyłam dwie srebrne poduszki ( do kompletu z bieżnikami, które szyłam kilka miesięcy temu).

 I spróbowałam swoich sił w szyciu literek. Skorzystałam z materiału kupionego za 1 zł. Jedna literka dla mnie, druga dla mojego Ukochanego, cierpiącego katusze biegunkowe, męża.

I tak sobie leżałam na łóżku i zastanawiałam się, jaką literkę uszyję dla Naszej Kropeczki. "N"? A może "L"? A może jednak zdecydujemy się na inne imię?

Co wieczór, leżąc już ułożona do snu, patrzę przez dachowe okno na gwiazdy i pytam - Boga... - czy już jest? Czy już żyje? Czy oddycha? Czy mu ciepło? Wysyłam w przestrzeń całą moją miłość, całą moją tęsknotę, żeby je otulić, ukochać, ochronić... Wsłuchuję się w ciszę, by usłyszeć odpowiedź. Czasem tak uparcie, tak zawzięcie, że zdaje mi się, że ją słyszę... zdaje mi się, że ją widzę...
Gdzie? Przed oczyma duszy mojej.
A potem usypiam...