Sancho Pancho, synciu pinciu ;)

Oczywiście, nie pomyliłam się kilka miesięcy temu pisząc, że moje dziecko będzie miało tysiąc przezwisk ;) Ostatnio cały czas mówię do niego Sancho Pancho, synciu pinciu. Nie wiem, skąd mi się to wzięło, ale tak samo wychodzi :) Mały jest też Kokoszniakiem, Pampersiakiem, Serduszkiem, Misiaczkiem, Myszką, Grubciem Pupciem, Smrodkiem (wiadomo kiedy), moim kochaniem, Słoneczkiem mamusi, Leoncjuszem Aktorzyną, Sówką, synkiem Muminkiem itp. itd.

Czy czuję się już mamą? Tak. Prawda jest taka, że nie miałam z tym większych problemów. Weszłam, a raczej wskoczyłam w tę nową rzeczywistość, jak wskakuje się "na bombę" do zimnego jeziora. I popłynęłam.

Czy jestem zmęczona? Tak. Bywam. Ale to takie dobre zmęczenie. Takie pozytywne.

Czy jestem spełniona? Tak. Naprawdę jestem. Jak już pisałam - niewyobrażalnie!

Czy tego oczekiwałam? No i to jest dobre pytanie. Nie wiem, czego oczekiwałam. Miałam jakieś wyobrażenia, ale na wszystkie brałam poprawkę. Bałam się marzyć za bardzo. Bałam się późniejszego rozczarowania. Wiem jedno, na pewno nie rozczarowałam się. Nawet, gdy nie wiem, jak pomóc Małemu,bo płacze, nie zamartwiam się. Nie spodziewałam się, że będę idealną matką. Staram się ze wszystkich sił nie zwariować. Pierwsze dni ciągle nosiłam go na rączkach, bałam się najmniejszego stęknięcia. Przez to on był przestymulowany. Z łóżeczka wyciągałam go, gdy tylko otworzył ślepka. Nie zdążył się jeszcze wybudzić. Teraz żyjemy bardziej na luzie, mamy czas dla siebie, ja mam czas dla siebie, rytm dnia codziennie jest zachowany w 80%. Kąpiel zawsze o 19.30, a potem sen. I o dziwo, mój synek potrafi bawić się sam :) Czasem nawet dobrą godzinę gada z zabawkami i turla się po kołdrze na podłodze niczym mały walec (mata edukacyjna jest już za mała). Trudno więc odpowiedzieć mi na pytanie, czy tego oczekiwałam. Wiem jednak, że nie śmiem chcieć więcej. Czuję się bogatym i szczęśliwym człowiekiem.

Czy przestałam myśleć o ciąży? Jeszcze nie. Taka jest prawda. Myślę, że mam nawyk wpatrywania się w swoje ciało. Gdzieś z tyłu głowy świeci mi się lampka z numerem dnia cyklu. Mam nadzieję, że to minie, albo, że przestanie mnie ten nawyk drażnić. Myślę, że drażni mnie dlatego, bo przypomina o bardzo ciężkim czasie mojego życia. Ale przecież ten etap minął! Już minął!!!

Czy chcę zajść w ciążę? Hmm... no ... prawda jest taka, że w tej chwili jestem w euforii, która pcha mnie ku niezliczonej gromadce dzieci. Macierzyństwo mnie porusza, wzrusza, wypełnia, uszczęśliwia, wynosi gdzieś na wyżyny mojej egzystencji, jest niesamowite. W tej chwili mogłabym zajść w ciążę. Mogłabym też w nią nie zajść. Chcę powiedzieć, że jest mi to obojętne, którą drogą przyjdzie do nas kolejne dziecko...Czy będzie to przez brzuszek, czy przez serduszko...nieważne... obie drogi są niezwykłe i obie drogi są prawdziwym cudem...Po prostu chciałabym mieć więcej dzieci. Ale to na tę chwilę... Później może się bardziej zmęczę i zmienię zdanie :) (od zawsze marzyłam o trójeczce dzieciaczków).

Czy zdecydujemy się na kolejną adopcję? Jest jeszcze za wcześnie na deklaracje. Nie wiem, jakie potrzeby będzie miał Leo. Ile będę musiała poświęcić mu czasu, uwagi itp. Na tę chwilę, jak pisałam powyżej, adoptowałabym nawet 5 takich Leośków. Jednak czas pokaże, jestem otwarta na to,co niesie nam los :)

Czy nasze małżeństwo się zmieniło? Bardzo. Wszystko jest inne. Mój mąż jest cudowny. Już mnie tak nie irytuje. Już od Niego nie uciekam wieczorem. I choć sił często brak na seks...to i ten dużo lepiej smakuje bez myśli, że robię to po coś, czego i tak nie osiągnę.
Wraca powoli kochanie się z kochania :) A już na pewno coś zmieniło się we mnie, chyba wyładniałam, bo nie mogę się od tego mojego Jedynego opędzić ;)

Jeśli chcecie wiedzieć coś więcej - pytajcie. Postaram się odpowiedzieć w komentarzach,albo w postach. I na pewno będę szczera.

Naprawdę, jesteśmy normalną rodzinką z trochę nietypowym startem. Są tego dobre i złe strony, jak wszystkiego.

Wczoraj mieliśmy gości. Była moja Kasia z rodzinką. Nasze dzieci się poznały. To było naprawdę wzruszające spotkanie! Dostaliśmy przepiękne prezenty i mamy piękne zdjęcia.

To my!

 

 A tak się witali nasi chłopcy :)