Jesteś, jestem, jesteśmy.

Jestem inna. Coraz bardziej przekonuję się, że tak właśnie jest. Mam inne spojrzenie na rzeczywistość. Mój świat, widoczny z mojej perspektywy wygląda inaczej niż świat ogółu.
Nie, nie uważam się lepszą. Po prostu za inną.

Mój synku jesteś inny. Zrodzony z marzeń. Urzeczywistnionych, choć wciąż tak pięknych, że aż nierealnych. I szczypię się niemal co dzień...by przekonać się, że to nie sen.
To nie sen synku. Ty jesteś. Inny...dlatego, bo mój, kochanie.

Jesteśmy rodziną. Inną. A tak naprawdę taką samą. Z mojej - innej perspektywy - najwspanialszą na świecie. Wyjątkową, piękną, szczęśliwą, kochającą się na zabój.

Czy macierzyństwo jest cukierkowe? Czy rodzicielstwo adopcyjne pozbawione jest ciemniejszych stron? Czy trwam w euforycznym uniesieniu i nie zauważam tego, na co inne matki narzekają?

Nie. Widzę gorsze chwile, czasem siądę i płaczę. Z samotności, niemocy, braku sił... Ale po drodze, którą przeszłam, by znaleźć Leo, by zostać jego mamą, by tulić go w ramionach, by kochać i móc dawać siebie maleńkiemu człowiekowi, takie niedogodności, jakich doświadczam - to pikuś.

Nie spotkało mnie w życiu nic gorszego niż niepłodność. Mówię to z pełnym przekonaniem. A nie miałam łatwego życia... Niepłodność to choroba duszy. Jest jak jad sączący się początkowo wątłym strumieniem do krwioobiegu, zwiększający z miesiąca na miesiąc swój przepływ. Niepłodność zamieszkuje w Twoim ciele i wyprasza Ciebie. Zaczyna układać na półkach Twojego myślenia wszystkie uczucia, których dotąd się brzydziłaś: zazdrość, nienawiść, agresję, złość, zawiść. Odbiera Ci rozum, przywłaszcza myśli, prowokuje do czynów, które "wcześniej" byłaś/eś w stanie osądzać jako nieetyczne czy złe. "Wcześniej" nie istnieje. Niepłodność zabiera przeszłość i teraźniejszość. Liczy się przyszłość. Ale niepłodność rzadko rysuje ją w jasnych barwach. Rozpisuje Ci cennik za podjęte decyzje. Tę cenę, bardzo często, płaci się potem przez całe życie.
Nie wybrałam sobie niepłodności. To ona mnie wybrała. Nadal jej nie znoszę. Chciałabym być "normalna".

Ale jestem inna.
Mój syn jest inny.
Moja rodzina jest inna.

I jestem z niej cholernie dumna.