Aktualizacja.

Siedzę na kanapie. Mąż zasnął usypiając Leosia. Melka śpi obok...i właśnie uświadomiłam sobie, że jest jej pora karmienia... 

Codziennie obiecuję sobie, że nadrobię blogowe zaległości i niemal codziennie okazuje się, że chwilę wytchnienia mam między 23-24 i zanim zdążę sięgnąć po komputer najzwyczajniej w świecie odpływam (...by za chwilę zbudzić się na dźwięk płaczącego Leośka lub Melki). Ale nie przestaję wierzyć, że już wkrótce będę pisać przynajmniej 3 razy w tygodniu. W mojej głowie zrodziło się wiele przemyśleń, które chcę tu wyrazić.

A tymczasem...dużo się u nas zmieniło. 

W czerwcu znalazłam nianię, która miała mi pomagać w opiece nad Leośkiem. Świetna, młoda dziewczyna. Wszystko jej odpowiadało. I mi też. Przychodziła na kilka godzin dziennie. Tak jak jej pasowały dojazdy. Leoś ją polubił.  Ja cieszyłam się, że tak fajnie się bawią. Niestety w lipcu zaczęła dużo wyjeżdżać ze znajomymi i stała się bardzo niedyspozycyjna. W sierpniu była tylko 8 razy. A 31 sierpnia powiedziała mi, że dostała lepiej płatną ofertę i od jutra nie przyjdzie. Dwa tygodnie szukaliśmy żłobka. I 14 wrześnie mój mały mężczyzna stał się żłobkowiczem. Przez pierwszy tydzień chodził na godzinkę dziennie. A w tym tygodniu na 3-4h. 

Powiem szczerze - adaptacja dziecka do żłobka to po prostu koszmar. Od wieczora już bolał mnie brzuch, w nocy ledwo spałam, latałam co chwilę do toalety w wiadomym celu, a rano normalnie trzęsłam się, że znów będę patrzeć na jego łzy. A mały płacze strasznie. Krzyczy i rozpacza. W zeszłym tygodniu przez cały pobyt krzyczał, nawet na chwilę nie przestawał. A w tym jest już lepiej. Raz nawet usnął na leżakowaniu. Je, ponoć nawet po trzy dokładki. Ale rozstania nadal są trudne ( nie wiem dla kogo trudniejsze, dla mnie, czy dla niego...). W domu już od rana mówi: "Dzeci nie,nie" - czyli nie chcę do dzieci. A w nocy budzi się nawet 4-5 razy i woła mnie i męża. Musimy przyjść oboje i upewnić, że wszystko jest dobrze. No i bez mleka niestety...nie obejdzie się.

Jest w starszej grupie, ale jako jedyny mówi. Jest też najwyższy. Generalnie moim zdaniem on się po prostu tam nudzi, bo tam są same maluszki jeszcze, a Leoś zachowuje się jak co najmniej 2 latek. Wcześniej nie widziałam takiej dysproporcji rozwojowej, ale to pewnie dlatego, że nie miałam porównania. 

Na razie jednak mamy przerwę w "żłobkowaniu" . Synuś ma chore gardełko i jest na antybiotyku.

Od ostatniego miesiąca Leoś bardzo rozwinął mowę. Obecnie mówi wszystko, ale nie jest to do końca zrozumiałe. Kilka najśmieszniejszych i najczęściej używanych:

otwórz - otu-otuś

odłóż - oduś

autobus - abobuś

Leoś - Jejo

Leona - Nenona ( na pytanie czyje to jest?)

traktor - tatoj

koparka - papapka

tir - ti

żłobek - obku

karty (obrazkowe do nauki słówek) - kati

halo - hajo

parasol - pajajon

odkurzacz - odkurzan

jeszcze - jecie, jecie

tygrys - tigiś

zebra - patata (od patataj)

słoń - łoń

plac zabaw - baba babaw

łopatka - papatka

grabki - abki

nóż - duśśś

widelec - wiwewec 

klucze - kucie

Młody jest też bardzo sprawny i coraz bardziej samodzielny. Wspina się na płot na placu zabaw, sam się huśta na takiej mini huśtawce,  stawia babki z piasku, rzuca piłkę przed siebie, podbiega i ją pięknie kopie (lewą nóżką). Nakłada krążki na kijek (takie z IKEA), "czyta" książeczki  i znajduje tam takie szczegóły, których ja wcześniej nie  dostrzegłam. Zaskakuje mnie.

No chwalę się, wiem. Ale jestem z niego taka dumna!!! I na pewno bardzo nieobiektywna w ocenie :))) Ale taka właśnie jest matczyna miłość. 

A Amelka rośnie. Waży już 4800g ... Czyli przez 6 tygodniu przytyła 1500g. No klopsik z niej, ale słodki klopsik :) Karmię ją mlekiem modyfikowanym, po porodzie miałam HGB 8 i sterydy na jelita, więc z karmieniem piersią pożegnałam się zanim jeszcze się przywitałam. Przez to młodą męczą kolki. Kupiłam Sub simplex i dodaję do każdego posiłku, jest trochę lepiej, ale nadal cierpi. 

Jest bardzo grzecznym dzieckiem ( gdy nie ma kolki ;) ). Noce przesypia ładnie, budzi się po 4-5h na karmienie i po ok.45min-1h usypia. Wodzi oczkami za przedmiotem, grzechotką, osobą. Uśmiecha się do motyla w kołysce i gdy stroi się do niej dziwne miny. Po porodzie była kopią mojego męża, ale teraz dostrzegam w niej również mnie. Ale wierzcie lub nie, Leoś jest do nas dużo bardziej podobny :D 

Martwię się tylko główką Melki. Od urodzenia była dziwna. Przypomina kształtem głowę E.T. Urodziła się z wielkością 37cm. Teraz ma już 41cm. W USG przezciemiączkowym było wszystko ok, więc nie martwiłam się zbytnio. Ale położna na wizycie patronażowej zwróciła uwagę na tę główkę i kazała monitorować... No i lęk zamieszkał w mojej głowie. Tym bardziej, że młoda bardzo słabo unosi główkę (gdy leży na mnie wychodzi jej to dobrze, ale na płaskim prawie wcale jej nie unosi). W poniedziałek mamy wizytę u neurologa.

A ja... wczoraj skończyłam połóg. Gdy przeczytałam ostatnio w komentarzu pytanie o to, jak się czuję, zdałam sobie sprawę...że nie wiem, jak się czuję. Nie mam czasu, żeby o tym pomyśleć, żeby zająć się sobą. Żyję moimi dziećmi... ale wiem, że na dłuższą metę tak się nie da. Ja przecież też jestem ważna. Na razie jednak najważniejsze są ich potrzeby...

Po cesarce bardzo szybko doszłam do siebie. Bolał mnie trochę brzuch, ale myślałam, że przejdzie. Po 3 tygodniach ból jednak stał się nie do zniesienia i okazało się, że mam zbiorniczek z ropą w okolicy jednego ze szwów. Rozdłubali mi trochę tę ranę i wycisnęli ropę. Ale się zebrała znowu i znowu. Potem blizna się sama otworzyła ( tzn. niewielki jej kawałek, ok.1,5cm) i miałam dwukrotnie zakładany sączek i usuwaną ziarninę, która narosła i wyglądała jak dzikie mięso, wystające z brzucha. Ostatecznie pożegnałam się z sączkami tydzień temu. I teraz jest już ok, choć wciąż mam trochę spuchnięte to miejsce.

Męczę się też z wagą. Na tę chwilę zostało mi 4,5 kg sprzed ciąży i choć to niewiele to wyglądam nadal jakbym była w ciąży. Nie wchodzę prawie w żadne rzeczy sprzed ciąży.

Za to z jelitami wszystko ok!

Dużo chciałabym jeszcze napisać, ale padam już na twarz, a za 2 godziny karmienie młodej.

Zdjęcie z naszego spaceru z zeszłego tygodnia. Dwa dni później obcięłam włosy i teraz mam do ramion.