Nowa rzeczywistość.

Wróciłam do pracy. 

Pierwszy tydzień był straszny. Czułam się podle. Nie odnajdywałam się ani w pracy ani w domu. Tęskniłam za dziećmi w każdej chwili, myślałam co robią, czy jest im dobrze. Odliczałam godziny do mojego powrotu. 

W tym tygodniu było już lepiej. Wróciłam do pracy i czuję się coraz bardziej na swoim. Mam nadzieję, że ten trend będzie cały czas wznosił mnie ku górze.

Oczywiście tęsknię za dziećmi. Myślę o nich, tym bardziej, że Mela już 3 tydzień chora. Poszła do przedszkola na 1 dzień. Zadzwonili, że ma biegunkę i mąż zwalniał się z pracy i siedział przez dwa dni na zwolnieniu. 

W tym tygodniu miałam zebranie z rodzicami, więc jak wyszłam z domu o godzinie 6.30 to wróciłam 20.10. Leoś już spał, a Melka czekała w łóżku. Jeszcze zimna wbiegłam do niej, a ona wturlała się w moje ramiona i w sekundę usnęła z uśmiechem... MOJA KRUSZYNKA KOCHANA.

 

W zeszłym tygodniu moja najmłodsza siostra skończyła 18 lat. Byliśmy zaproszeni na imprezę, ale oczywiście maluchy się pochorowały i musieliśmy zrezygnować. Pojechałam sama. DACIE WIARĘ? Moje pierwsze 24h bez dzieci. Wsiadłam do pociągu i nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić... gdy dotarłam na miejsce, poczułam się nagle jak za studenckich czasów i wytańczyłam się za ostatnie 10 lat! :) Znajomi śmiali się, że rzeczywiście widać, że się wyrwałam :))

Najpiękniej jednak było wrócić do domu i zobaczyć te moje dwie kochane mordki, które widząc mnie wskakują na moje plecy i wtulają się na następne 3h, nie dając mi nawet rozebrać butów <3